vaxtilə oxuduğun məktəbin yanından keçmək
| sosial5,332 | 6 | 25
əjdahalar googlla
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
sifarişi verən: qaçaraddımdanenənanənan
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bir dənə müəllimimiz var idi, o da uje ordan çıxıb, yeni kurs açıb. necə özünü bəlli edirlər. yanına gedib hərdən iki söhbət edə bilirik. Arada iki rumka da vururuq, məktəbdən kənar -*
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
ikincisində isə saçım uzun idi deyə, bəzi müəllimlər mənimlə az qala iyrənirmiş kimi danışırdı. elə bil neçə il bundan əvvəl universitetə yüksək balla qəbul olanda az qala əlləri üstündə storydə paylaşan bunlar deyildi. 2-3 müəllimlə görüşüb tərk elədim o yeri.
hal-hazırda isə bildiyin ölkənin(ya da o bölgənin) ən böyük propoqanda maşınına çevrildiyindən oranın müəllim kollektivindən bildiyin iyrənirəm. balaca uşaqların rəsmxətdən tutduqları yerlərə(gördüyüm; 2-ci yer) iri hərflərlə ən başa "qarabağ azərbaycandır!" yazan bir iyrənclik yuvasına dönüşüb o yer. bəlkə də o uşaqlar gələcəkdə çox böyük adamlar ola bilərdilər, amma hal-hazırda 1-ci sinifdə belə "ermənilər kıxdı" deyən uşaqlara dönüşüblər. nə isə ki, mənim kimi qardaşları var. ara-sıra qabağıma qoyub "bu söhbətlərin hamısının başın buraxın" deyəcək biriləri var* ehu
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
indi isə gələk hər gün qabağından keçdiyim son məktəbimə (8-11 ci siniflər orada oxumuşdum).
digərlərinin əksinə olaraq hər dəfə bu məktəbin qabağından keçəndə içimdə qəribə bir hiss olur, ürəyimdə "vay be" deyirəm. bu məktəbdə o sözü dedirdəcək nəsə var.
uşaqların yarıdan çoxu 10-cu sinifdən çıxıb hazırlığa gedir. hətta indiki uşaqlar heç 9-cu sinifə də düzəməlli getmirlər. amma mənim yadıma gəlir, biz 9-cu sinifdə 30 uşaq oxuyurduq(8-ci sinifdə sinifə gələndə 37 nəfər var idi -*) və hər gün hazırlıqlara rəğmən demək olar ki, hamı gəlirdi və hər gün çox maraqlı keçirdi, ortam zor idi. ailəm məni 10-cu sinifdən çıxardıb adımı başqa məktəbə yazdırmaq istəsə də mən istəmədim. düşündüm ki, məktəb həyatı cəmi 1 dəfə yaşanılır. ona görə də gərək o təcrübəni axıra kimi yaşayım. gedib imtahanda biraz çox bal yığacam deyə mən o temaları qoyub gedə bilməzdim -*. bizim sinifin demək olar ki, yarısı çıxdı məktəbdən. sonra karantin zad düşdü ancaq 11-ci sinifdə məktəbə gedə bildim. oyble çox zor idi. hələ bizim direktorun(indi də sorğu keçirsəniz, uşaqların yarısı söyər, yarısı da gözəl insan idi deyər -*) da son ili idi deyə bizə çox sərbəstlik vermişdi. hamı nə istəsə geyinib gəlirdi məktəbə. arada zavuç zad gəlib danlasalar da, bilirdilər ki bizə söz çatmır. ksq ya da bsq vaxtı bütün uşaqlar məcbur gəlməli olurdu deyə sinifdə bazdıq olurdu. necə deyim, elə bil komedixana olurdu, hamının etdiyi şeylər gülməli olmasa da, ən azından hamı nəsə etməyə çalışırdı və gülməkdən, əylənməkdən az qala ksq yaza bilmirdik. nəysə yəni digər məktəblərə/siniflərə nəzərən çox əyləncəli dərs olurdu. arada olurdu 22 nəfərdən heç kim getmirdi 1 uşaq bambılı kimi gedirdi (1 dəfə mən də elə getmişdim -*), arada da demək olar ki hamısı gəlirdi və kayf olurdu. 11-ci siniflə bağlı demək olar ki pis xatirəm olmayıb( ultra miliyyətçi tarix müəlliməmizə "bizim tarix kitabı səhvdir" deməkdən başqa. götürdü qiymətimi 4 elədi, amma o vaxtda qozuma deyildi indi də deyil, əyləncəli bir xatirə kimi getdi yaddaşa)
hər nəysə, söz çox uzandı. yəni yanından keçəndə müsbət duyğular bəsləyirəm(son cümlə adsızın bütöv entrysi).
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
üzv ol